നീയെവിടെ

ഋതുഭേദങ്ങൾക്കിടയിലെന്നൊ
കാലം വരച്ചിട്ട നിറകൂട്ടുകളിൽ

നിന്നെ കണ്ടതെന്നായിരുന്നു...

ഓരോ  പദചലനത്തിലും
മിഴിയനക്കത്തിലും മനസ്സിൽ
സ്നേഹ  ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കവേ,
 ഞാനിപ്പോളും നിന്റെ ജ്യാമിതീയ 
രൂപ ഭാവങ്ങളുടെ
ക്ഷേത്ര  ഗണിതത്തിലാണ്


ശിശിരത്തിന്റെ തണുപ്പും
വസന്തം വിരിയിച്ച പൂക്കളും
ഗ്രീശ്മോഷ്ണവും ഒരുമിച്ചാവാഹിച്ച
 കണ്ണുകളിലെവശ്യതേ



മൂടൽ മഞു പോലെ വന്ന്,

ഒടുവിൽ ഒരു ചെറു വെയിലിൽ
മഞുപോലുരുകി എവിടെയാണു
നീയെനിയ്ക്ക്  നഷ്ടമായത്..

മഞു പെയ്യുന്ന ഈ രാത്രിയിൽ
എനിയ്ക്കിനിയും സമയമില്ല

മൂകമായ് തിരിച്ച് പോകട്ടേ
എന്നെത്തെയും പോലെ...

പാതി കരിഞ പന്തം
അറിയാതെ  വീഴാതെ
എള്ളിൻ പൂവും
നവ ധാന്യങ്ങളും
മുളച്ച  ഈ നനുത്ത
മണൽ കൂനയിളക്കാതെ
മെല്ലെയീ തെങ്ങിൻ പൂക്കല
ഇളക്കി മാറ്റി  വീണ്ടും
താഴൊട്ടൂർന്നിറങ്ങട്ടേ
അവിടെ  നിന്നോർമ്മകളിൽ
കാലങ്ങളോളം  എനിയ്ക്ക്
നിന്നെയോർത്ത് ഉറങ്ങി  കിടക്കണം

എന്റെ പ്രണയ കാമനകള്‍.

പ്രണയം ,
എന്നും വിലക്കപ്പെട്ടൊരു
കനിയാണെനിയ്ക്ക്

ഞാനിങ്ങനെ
സല്ലപിച്ചിരിക്കും
എന്റെ മാത്രം
സുഖസുഷുപ്തിയിലും,

സ്വയം തീര്‍ക്കുന്ന
മായിക ലോകത്തും
എന്റെ എണ്ണമറ്റ
പ്രണയിനികളുമായി.

വിളിച്ചുണര്‍ത്തി
നിനക്കു മാത്രം
ഊണില്ലെന്നു
പരിഹസിച്ചവര്‍ ഏറെ

എങ്കിലും പ്രണയമേ
എനിയ്ക്ക് നിന്നെ
വെറുക്കാനാവുന്നില്ലാ,
ഞാനില്ലെങ്കിലും
അതില്‍ നിറയെ
എന്നും നീയുണ്ടല്ലോ .