ശാപമോക്ഷം

 ശാപമോക്ഷം

ഒരിക്കല്‍ കണ്ടു  മുട്ടും
  എന്നിലെ നീയും
നിന്നിലെ  ഞാനും
തീര്‍ച്ച,


നമ്മില്‍ നിന്നും
ഇറങ്ങി നടക്കവേ
ഒരു പക്ഷേ അവ
 ഒരു  സാ‍യാഹന
  സവാരിക്കിടയിലാവാം



  അവര്‍ തിരിച്ചറിയും
പിന്നെ അവര്‍  ഒരുമിച്ച്
കടല്‍ കരയിലേക്ക് നടക്കും
 ഒന്നും മിണ്ടാതെ,

ഉറഞ്ഞ് പോയ
പ്രണയം  വാക്കുകളെ
തടയും, കണ്ണുനീര്‍
ധാരയാവും.

കടലിന്ന്  മെല്ലെ 
  ചുവപ്പ് നി റമാവും
പെട്ടന്ന് കടല്‍ കാറ്റ്
ആഞ്ഞ് വീശും,

സമയം  കടന്ന് പോകും
  ചൂളമടിച്ച്  കൊണ്ടിരുന്ന
 കടല്‍ കാറ്റ് മെല്ലെ 
ഓങ്കാര  നാദമാവും,

  തിരയടികളുടെ
അപ്പോള്‍  മാത്രം  വന്ന
ആദിതാളത്തിന്റെ
ദ്രുതരൂപത്തില്‍ ലയിക്കും,

സൂര്യന്‍ മെല്ലെ
കടലിലേക്കു  താഴും

ഒരേ  ഒരു നിമിഷത്തേക്ക്
  ലോകം  നിശ്ചലമാകും,

അവര്‍  പരസ്പരം പുണരും ,
കൂരിരുള്‍  പരക്കും ,
അപ്പോള്‍ മാത്രമാവും 
നമ്മള്‍  ഇല്ലാതാവുക.
അതുവരെ  നമ്മളുണ്ടാവും.